Nog een anekdote uit de kerstvakantie dan maar… want ja, tijdens die dagen doe je weer eens heel andere dingen, die weer lekker inspireren. Zo heb ik weer eens de hele trilogie van de Lord of de Rings gekeken. Kijk daar is de kerstvakantie voor toch?
Maar goed… wat haal ik dan voor inspiratie uit de Lord of de Rings?
Nou, die Gollem (of Smeagol, zo je wilt) is wat mij betreft de personificatie van de stemmen die we allemaal in ons hoofd hebben. Daar wilde ik even bij stil staan.
Iedereen heeft ze: stemmetjes in zijn hoofd… of vogeltjes op je schouder (de meesten, ik ook, hebben trouwens hele volières op hun schouder). Vogels die je van alles toefluiten. Dingen als “je bent niet goed genoeg”, “zie je wel dat je niet slim bent” of “ik heb geen anderen nodig”. Allemaal stemmetjes die je al je hele leven bij je draagt, maar die je op dit punt in je leven vaak niet meer helpen. Ze belemmeren je om de stappen te nemen die kloppen in je huidige leven, in jouw huidige omgeving. Ze belemmeren je om de stappen te maken die je verder brengen. Ze hebben je vroeger in je leven geholpen. Ze waren nuttig. Maar nu niet meer.
Erg onhandig dus als je je niet bewust bent van de stemmen en gelooft dat ze de waarheid prediken. Maar dan is er Smeagol.. en Gollem… Twee stemmen in hetzelfde wezen.
Smeagol is op een punt in zijn leven aangekomen dat hij ontdekt dat de Gollem-stem-in-zijn-hoofd (of vogeltje op zijn schouder) hem niet meer verder helpt. Het heeft hem een tijd lang gediend om te overleven, maar nu dient deze stem hem niet meer. Het belemmert hem en maakt hem tot een raar en eenzaam wezen.
In gesprek met zichzelf (Gollem vs Smeagol) ontdekt hij ineens dat hij een keuze heeft. Hij hoeft niet naar Gollem te luisteren. Hij kan er voor kiezen om naar Smeagol te luisteren en daardoor weer de keuzes en stappen te maken die NU bij hem passen.
Zijn ogen lichten op en zijn gelaat krijgt weer de zachte uitdrukking, zoals hij die vroeger ook altijd had.
Moraal van dit verhaal: wees je bewust van de vogels op jouw eigen schouder. Weet dat je altijd een keuze hebt om naar ze te luisteren OF ze te bedanken voor het werk wat ze voor je hebben gedaan. Maar dat er nu een punt is gekomen dat je niet meer naar ze hoeft te luisteren. Dat je het nu anders gaat doen.
Wat zijn de vogels op jouw schouder?
Ik ben benieuwd!
Jorien
